Bize Ayrılan Zamanda
Ne Yapmalı
What to Do with the Time
That Is Given Us
kuru bir dal, saatin iç kartonu, saatin iki küçük ayağı, çan ve bakır tel a dry branch, the inner cardboard backdrop of a clock,
the two small mounting feet of the clock,
a bell, copper wire
14 × 28 × 11 cm
“İnsan, bizim evren adını verdiğimiz bütünün, zaman ve mekanla sınırlı bir parçasıdır. Kendini, düşüncelerini ve hislerini, geri kalandan ayrıymışçasına deneyimler, bu bilincin bir tür optik hileye kanmasını andırır. Bu aldanma bizim için bir tür hapishaneye benzer, bizi kişisel arzularımızla, ve bize en yakın birkaç kişiye yönelik sevgiyle sınırlar. Bize düşen, şefkat dairemizi tüm canlı yaratıkları, ve tüm güzelliği içerisinde doğanın tamamını kucaklayacak şekilde genişleterek kendimizi bu hapishaneden kurtarmaktır.”
—Albert Einstein
“A human being is a part of the whole called by us universe, a part limited in time and space. He experiences himself, his thoughts and feeling as something separated from the rest, a kind of optical delusion of his consciousness. This delusion is a kind of prison for us, restricting us to our personal desires and to affection for a few persons nearest to us. Our task must be to free ourselves from this prison by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature in its beauty.”
—Albert Einstein
