“Bak şimdi. Babam bakan olsa, ben de o bakanlığın açtığı ihaleleri alan şirketin sahibi olsam. Kazandığım parayla dev Türk bayrağı diktirsem. Ya da karımın babası İstanbul belediye başkanı olsa, ben de inşaat şirketlerimin başında olsam, her yana beton döksem, İstanbul kazan ben kepçe. Ardından bi sarışın şarkıcı karı alsam. Umreye gitsek beraber. Yurda döndüğümüzde kendi arzusuyla örtünse TV starı, sarışın, şarkıcı zevcem. Her şey ne güzel, ne karlı ve ne uhrevi olabilirmiş. Veyahut, mukaddes değerlerimize saldıranları bir bir ifşa eden bir gazete mi çıkartsaydık acaba?"

“Listen now. If my father were a government minister, and I were the head of a company winning tenders offered by that ministry, I would have a huge Turkish flag made with the money I make. Or if my wife’s father was the mayor of Istanbul, and I were the head of my construction companies, I could pour concrete everywhere: Istanbul my cauldron and I, the ladle. I could then marry a blond singer. We could perform the umrah, the holy pilgrimage. When we return to our country, she would decide to cover herself of her own accord, my TV star, singer, blond wife. Everything could have been so beautiful, so profitable, and so profound. Or perhaps, we should publish a newspaper that exposes one by one those who attack our holy values?”