Bizden Değilse Bizdendir
You Are Not One of Us
So You Are One of Us
Zilberman Dialogues, İstanbul, Türkiye
Bir bebek ve tarih-sonrası bir makine arasında gezinen düşünceler. Bir bebeğin dil öncesi sözsüz dönemi ve tarihin sonunun sessizlik olacağı iddiası. En başta sözsüzlük ve en sonda sessizlik.
Ötekilik yeryüzünden silindi. Artık dışarısı kalmadı. Dışarının içe dahil edilmesiyle içerinin sınırları silindi. Tanınma arzusu, tanınacak kimse kalmadığı için kendini iptal etti. Çoğulluk içinde bir birlik değil, farksızlık içinde bir aynılık doğdu. İnsan, efendi ile köle arasında kıvranan o tarihsel varlık olmaktan çıktı. Ne dönüştüren bir irade ne de dönüştürülen bir nesne oldu. Çatışmasız, tehlikesiz, düşüncesiz insan yeniden doğaya da karışamadı. Tarihin sonunda insan, tanınma arzusunu terk etmiş, anlam üretmeyi bırakmış, tarih-sonrası bir makine oldu. İnsan artık ne doğanın öznesi ne de kültürün yaratıcısıydı. İnsan sadece yaşayan bir organizmaya indirgenmiş oldu. Tarihin sonu sessizlik oldu.*
*Bu yazı Alexandre Kojève’in düşünceleri ile yazıldı.
Thoughts drifting between a baby and a post-historical machine. The pre-linguistic, wordless phase of a baby, and the claim that the end of history will be marked by silence. Wordlessness at the beginning, silence at the end.
Otherness has been wiped off the face of the Earth. There is no outside anymore. With the inclusion of the outside in the inside, the borders of the inside have been erased. The desire for recognition has cancelled itself, since there is no one left to recognize. What has emerged is not unity within multiplicity, but sameness amidst a lack of difference. The human being is no longer that historical creature struggling between the master and the slave. The human being has become neither transformative will, nor an object in transformation. The human being, creating no conflict, posing no threat, and engendering no thought, has also failed to return to nature. At the end of history, the post-historical human being has become a machine that no longer produces meaning, and has abandoned its desire for recognition. The human being is no longer the subject of nature, nor the creator of culture. The human being has been merely reduced to a living organism. Alas, the end of history has revealed itself in silence.*
* This text was inspired by Alexandre Kojève’s thoughts.
Sergilenen İşler Displayed Works
